EL JEFE DE TODO ESTO
Directoren For Det Hele (Danimarka, Suedia, Frantzia,2006) 99’
Zuzendaria: Lars von Trier.
Gidoia: Lars von Trier.
Argazkia: Lars von Trier.
Montaia: Molly M. Stensgaard.
Produkzioa: Meta Louise Foldager, Vibeke Windeløv y Signe Jensen.
Aktoreak: Jens Albinus (Kristoffer), Peter Gantzler (Ravn), Fridrik Thor Fridriksson (Finnur), Benedikt Erlingsson (itzultzailea), Iben Hjejle (Lise), Henrik Prip (Nalle), Louise Mieritz (Mette), Mia Lyhne (Heidi).
Enpresa bateko jabeak negozioa saldu nahi du. Arazoa, enpresa sortu zuenean, konpainiako presidente bat asmatu zuela da, gogoko ez ziren neurriak hartu behar zituenean haren atzean ezkutatzeko. Enpresa erostera doazenak “presidentearekin” aurrez aurre negoziatu nahi dutenean ordea, enpresaren jabeak arrakastarik izan ez duen aktore bat kontratatu beharko du presidentearena egin dezan. Bat-batean, aktorea azpijoko batean endredatutako txotxongilo bat dela jabetuko da, bere printzipio moralak ezbaian jarriz.
Lars von Trier (Kopenhage, 1956), Gure garaiko europar zinegile handienetako bat. Mundu osoko zuzendariengan eragina izan duen “Dogme95” manifestuaren iradokitzailea izan zen. Jaialdietan maiz saritutako pelikulak trilogiatan biltzen ditu. Lehenengoa, “Forbrydelsens element” (“Krimenaren elementua”, 1984), “Epidemic” (1987) eta “Europa” (1991). Bigarren trilogia, hauxe, “Breaking the Waves” (“Olatuak hausten”, 1996), “Idioterne” (“Ergelak”, 1998) eta “Dancer in the Dark” (“Iluntasunean dantzari”, 2000). Hirugarrena osatzen dute, honakoek, “Dogville” (2003), “Manderlay” (2005) eta “Washington” (proiektuan).
[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/fuDFwIWh1vQ" width="425" height="350" wmode="transparent" /]
Malévola y sardónica farsa, de giros tan divertidos como imprevistos: El jefe de todo esto es una comedia. El dueño de una empresa de tecnología de la información quiere venderla. El único problema es que cuando fundó la empresa, se inventó a un presidente ficticio detrás del que podía resguardarse cada vez que era necesario tomar decisiones incómodas. Cuando los potenciales compradores insisten en hablar directamente con el presidente, no le queda más remedio que contratar a un actor en paro para hacer de “presidente”. El actor no tarda en descubrir que es un peón en un juego que pone a prueba su (inexistente) talla moral.
De padres comunistas y nudistas, Lars von Trier fue criado en un ambiente de pensamiento de izquierda y de amantes de películas. A la edad de 11 tuvo su primera cámara, una Super 8 con la que filmaba a sus amigos y entró en la escuela de cine de Copenhague en la década de 1980
Lars von Trier también pinta cuadros. Refleja un universo casi monocromático y angustioso, como en sus películas.